Iedereen U-loos
‘Hoe gaat het met U’, is niet meer van deze tijd; althans wat de normale ‘burgerwereld’ betreft. In hogere kringen zullen de rijke en ‘interessante’ (althans dat denken zij) en of belangrijke peoples ongetwijfeld nog wel even blijven hangen in deze ‘niemand weet waarom-verworven’ U-status.
De wereld is veranderd, de laatste 5 decennia is de wereld sneller en anders geworden. Zo snel en zo anders dat het voor sommige oudere generaties nog steeds een grote shock is. Waar er vroeger in bejaardenhuizen spelletjes mens-erger-je-niet werd gespeeld, daar staat nu netjes een digitale hoek geplaatst waar het ganzenbord vervangen is door Wordfeud.
Op wordfeud zie je heel vaak niet tegen wie je speelt; hoe oud hij of zij is, doet niet meer ter zake. Toch kunnen, denk ik, sommige ouderen het niet verkroppen dat hun de status van oude ‘wijsgeer’ wordt ontnomen.
‘Haha ik ben een U’, kreeg ik laatst tijdens een spelletje te horen van een naar alle waarschijnlijkheid oudere man dan ik. Ik legde hem hierbij uit dat er op internet niet echt een beleefdheidsprotocol bestaat wat betreft het ‘je’ en ‘u’; iedereen op internet is praktisch ‘je’ vertelde ik hem; waarna ik ‘beleefd’ korte metten maakte met mijn Wordfeudtegenstander.
Om een of andere reden is het er de laatste decennia, tijdens de opkomst van de digitale revolutie, ingeslopen dat iedereen elkaar stilzwijgend kan tutoyeren. Niemand maakt daar echter meer een groot probleem van en leeftijden en generaties zijn door de vele sociale netwerken dichter bij elkaar gekomen.
Als er wederzijds respect bestaat, hoeft er in principe geen U aan te pas te komen en is iedereen gewoon een JE. Iedereen wordt per slot van rekening gewoon als JE geboren (zelfs de Koningin).
