Geen hoge pet
Bovendien was het leuk om in het koffieproeflokaal mensen te ontvangen die binnenkwamen waaien om een lekkere espresso of cappuccino te ‘doen’. Dat was erg gezellig; dit werd weer een totaal ander leven dan wat we tot dan toe gedaan hadden. Ook ontvingen we nu klanten die naar een nieuwe espressomachine op zoek waren en konden we het machineaanbod ter plekke laten zien.
Met ingang vanaf deze periode begon bij mij ook veel irritatie (zachtjes uitgedrukt) te groeien omtrent het zakendoen met de horeca. In het begin had ik een hoge pet op van deze branche, maar dat is mij op alle fronten tegengevallen. We begonnen meer te groeien en onder andere door verkoop van espressomachines ging er een hoop geld in de zaak om. Met name de horeca had er toentertijd een handje van (dit gold vaak niet voor gerenomeerde zaken) om de fakturen niet te betalen of gewoon met de noorderzon te vertrekken.
Zo verkochten we bijvoorbeeld een espressomachine aan een, dachten wij, ‘goede’ klant uit Leiden die al jarenlang een italiaans restaurant runde. Het was een driegroepsmachine, ter waarde van €6.000,-, dus behoorlijk prijzig. Bij plaatsing deed hij een deelbetaling van 10%. Er werd een contract opgemaakt voor een maandelijkse afbetaling, maar dat ging mis vanaf het begin. De klant had direct al diverse redenen, waarom er geen afbetaling kon worden betaald. Na enkele weken bleek dat hij de zaak doorverkocht had, zonder ons daarover in te lichten. Later bleek dat zowel de aankoop van de machine als het niet afbetalen met voor bedachte rade was gedaan, om de waarde van het restaurant op te stuwen voor de onderhandse verkoop, en daarbij zo min mogelijk kosten te maken. De nieuwe eigenaar was uiteraard ook niet van plan de afbetaling te doen en dus besloten we dat we er een rechtzaak van wilden maken. Een rechtzaak die we overigens ook wonnen; onze voormalige klant moest ons elke maand honderd gulden afbetalen en de huidige eigenaar trof geen blaam omdat hij het apparaat te goeder trouw had gekocht. Het jammere van het hele verhaal was dat meneer geen geld had om terug te betalen en van een kale kip kun je niet plukken dus hield dat verhaal op. De hele grap kostte ons naast de verloren verkoopprijs van €6.000,- ook nog eens de extra €2.000,- advocaatkosten. Tot op de dag van vandaag hebben we er nog geen cent van teruggezien.
Lees verder: http://blog.celesta.nl/ondernemen_1995.htm
